06 czerwca rok BII Mk 12,29-30
06 czerwca rok BII Mk 12,29-30
Czemu pada pytanie o największe przykazanie? Ponieważ w rzeczywistości nie chodzi o największe, ale o pierwsze, najważniejsze, podstawowe, fundamentalne przykazanie.
W ostatnich fragmentach Ewangelii św. Marka Jezus często jest atakowany przez faryzeuszów, arcykapłanów i saduceuszów.
U Żydów każda modlitwa zaczynała się słowami „Szema Izrael”, czyli Słuchaj Izraelu”.
W języku hebrajskim nie ma czasu przeszłego, teraźniejszego i przyszłego, a jedynie czasowniki dokonane i niedokonane. Dlatego nakaz miłuj co do serca, duszy umysłu najpełniej określa całość człowieka. Kochać sercem w języku biblii to świadoma decyzja posłuszeństwa Panu Bogu. Biblijna „dusza” to pierwiastek życia w człowieku, a zatem kochać duszą to oddać życie za wierność Bożemu Prawu.
Natomiast umysł to rodzaj mentalności, sposób myślenia, mentalność.
ęW Starym Testamencie bliźnim byli Izraelici jako naród wybrany (Kpł 19,18), ale dziś Jezus rozszerza tę definicję – bliźnim jest każdym nawet z innego, niewierzącego narodu.
Te dwa pierwsze przykazania to fundament całego Pisma świętego. Jak na początku Bóg stworzył z miłości niebo, ziemię i człowieka, tak to pierwsze, początkowe przykazanie miłości jest zaproszeniem do budowania z miłości wszystkiego, nowego, dobrego wokół nas.
Nie będziemy sądzeni tylko z przestrzegania dekalogu, przykazań kościelnych, ale przede wszystkim z miłości. Warto w tym kluczu zweryfikować indywidualny, codziennyrachunek sumienia.
"Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą" Mk 12,29-30
fot. z bazy pixabay