14 lutego rok II Środa Popielcowa. Ps 51,12-13
14 lutego rok II Środa Popielcowa. Ps 51,12-13
Jeśli Ci na czymś zależy, poświęcisz temu wszystko.
Nie ma w tym nic smutnego.
Modlę się, bo lubię słuchać Pana Boga.
Poszczę, bo Go kocham.
Daję jałmużnę, bo kocham bliźniego.
Post był i jest normalny.
Czy musi być aż Wielki?
Post nie, ale świętość do której zaprasza - tak.
Jesteśmy jak feniks, który z dzisiejszego popiołu za 6 tygodni może powstać i odrodzić się w Wielkanocny Poranek.
S. Faustyna w 56 punkcie Dzienniczka zachęca: W życiu swoim wewnętrznym patrzę jednym okiem w przepaść swej nędzy i nikczemności, jaką jestem, a drugim okiem patrzę w przepaść Miłosierdzia Twego, Boże...
„Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza” Ps 51,12-13
fot. z bazy freepick