14 lutego rok II Środa Popielcowa. Ps 51,12-13

14 lutego rok II Środa Popielcowa. Ps 51,12-13

Jeśli Ci na czymś zależy, poświęcisz temu wszystko.

Nie ma w tym nic smutnego.

Modlę się, bo lubię słuchać Pana Boga. 

Poszczę, bo Go kocham.

Daję jałmużnę, bo kocham bliźniego.

Post był i jest normalny.

Czy musi być aż Wielki?

Post nie, ale świętość do której zaprasza - tak.

Jesteśmy jak feniks, który z dzisiejszego popiołu za 6 tygodni może powstać i odrodzić się w Wielkanocny Poranek.

S. Faustyna w 56 punkcie Dzienniczka zachęca: W życiu swoim wewnętrznym patrzę jednym okiem w przepaść swej nędzy i nikczemności, jaką jestem, a drugim okiem patrzę w przepaść Miłosierdzia Twego, Boże...

„Stwórz, Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha. Nie odrzucaj mnie od swego oblicza” Ps 51,12-13

fot. z bazy freepick