23 kwietnia rok BII J 12,26

23 kwietnia rok BII J 12,26

W Betanii jest sanktuarium z mozaiką ptaków ciernistych krzewów. Samica matka wysiaduje pisklęta, a samiec-ojciec dba o pokarm i śpiewa dla samicy. Gdy wyklują się młode, samiec wyśpiewuje najpiękniejszą pieśń swojego życia, a potem przebija sobie swoje serce w ciernistych krzewach i umiera.

Jezus jak ptak ciernistych krzewów przebija swoje serce z miłości do człowieka.

Serce Jezusa przebite na krzyżu to najwyższy znak miłości do Ojca i do nas.

Miłość bez cierpienia nie istnieje.

Przebite serce to rana, ale w tej ranie jest nasze zdrowie. Jezus zmartwychwstały ma rany.

Każdy z nas ma rany. Każdy musi umrzeć dla pychy, egoizmu, żądzy czy innych przywar.

Życie świętego Wojciecha, który przyjął właśnie to imię podczas bierzmowania po ludzku to pasmo porażek: chorobliwy, dezerter z Czech, misja do Prus zakończona nabiciem na pal i śmiercią.

Umarł jak ziarno, a jednak to ziarno ochrzciło Polskę i zrodziło wiarę na polskich ziemiach.

„A jeśli kto Mi służy, uczci go mój Ojciec". J 12,26

fot. z bazy freepick